Wie is Oasemeisje
Oasemeisje draagt bij aan biodiversiteit door de natuur meer bij het tuinieren te betrekken. De natuur doet het meeste werk, Oasemeisje stuurt alleen een beetje bij.
Tuin draagt bij aan biodiversiteit
Ik ben Oasemeisje. Ik woon in de Achterhoek en ben parttime werkzaam in een tuincentrum. Daarnaast ben ik aangehaakt bij 't Broekbosje; een bosje op de landerijen van biologisch tuinbouwbedrijf Klein Broekhuizen in Wehl. Dit bosje is volop in ontwikkeling. Het is aangelegd om planten en dieren een toffe plek te geven en om CO2 op te slaan.
Zelf heb ik een tuin van vierhonderd vierkante meter. Mijn doel: positief bijdragen aan biodiversiteit door de natuur meer bij tuinieren te betrekken.
Als je het mij vraagt, staat de natuur onder druk. Bomen verdrogen en sterven, en de biodiversiteit neemt af. Hier kan ik ’s nachts over liggen piekeren, maar daar word ik ongelukkig van. Bovendien maakt piekeren de situatie niet beter.
Ik heb wel een tuin. Hier kan ik daadwerkelijk iets doen. In mijn tuin staan veel bloemen en planten, en het ritselt er van de vlinders, bijen, hommels en andere beestjes. Ik ben ervan overtuigd dat dit komt omdat de natuur mag mee-tuinieren. Zij heeft al miljoenen jaren ervaring met tuinieren. Dat kan ik niet zeggen. Zij kiest feilloos de juiste plantjes bij de bodem. Iets wat mij niet altijd lukt.
Omslag in denken
Een grote bron van inspiratie was een cursus over voedselbossen die ik volgde. Wat ik hier leerde, leidde tot een omslag in denken over de natuur en tuinieren.
De grootste ontdekking die ik deed is dat de natuur een kale bodem wil laten uitgroeien tot bos. Ze doet dit in vijf stappen en in een vaste volgorde. Dit proces heet successie. De kennis over successie maakt de natuur voor mij in één klap verbluffend overzichtelijk en voorspelbaar.
Ten tweede drong tot me door dat de natuur altijd bezig is een gebied een stapje verder te brengen in zijn ontwikkeling. Natuur is dynamisch van aard. Vergelijk dit eens met tuinen, die vaak ontworpen worden om jarenlang hetzelfde te blijven. Dit kan alleen maar leiden tot een eeuwigdurend gevecht met de natuur. Is ermee samenwerken dan niet veel handiger en makkelijker?
Een derde take away is dat je vooral een luie tuinier mag zijn. Laat de natuur het werk doen, stuur alleen een beetje bij. Je moet durven om de regie wat meer los te laten, maar het is fascinerend om de natuur als collega-tuinier te leren kennen.
Wil je meer weten over voedselbosssen? Kijk dan eens op de website van Puur Permacultuur.
Bijsturen mag
Ik stuur het proces wel een beetje bij als Moeder Natuur iets bedenkt wat ik niet wil. Zet ze bijvoorbeeld ergens woekerende wilde bramen met veel stekels neer, dan vervang ik die door een doornloze braam uit het tuincentrum. Jaagt ze een hop in mijn perenboom omhoog, dan leid ik die zodanig dat hij een vrolijk schouwspel oplevert. Wil ze ergens onkruid neerzetten, dan zaai ik er een vlinder- en bijenbloemenmengsel tussendoor. Door op deze manier met de natuur samen te werken, leer ik haar steeds meer waarderen als de geweldige tuinier die ze is.
Als je een tuin hebt, kun je veel doen voor planten en dieren. De natuur geeft je een oase terug waar ook jij even tot rust kunt komen. Want uiteindelijk doe je het ook een beetje voor jezelf.